Voor alle Anne’s in deze wereld

International Women’s Day staat elk jaar op 8 maart in het teken van strijdbaarheid en solidariteit van vrouwen overal ter wereld, aldus Wiki.

Vorig jaar werd ik voor International Women’s Day geïnterviewd. Als vrouw, als ondernemer van Miss Morrison en als vrouwelijke brander. Vooral dat laatste bleek interessant voor het interview. Ik weet nog goed dat de eerste vragen die mij werden toegestuurd voornamelijk irritatie bij mij opwekten. Ze waren suggestief en gingen met name over hoe ik mijn rol als vrouw in een dominante, voornamelijk door mannen gerunde wereld ervaarde.
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een hekel heb aan hokjesdenken. Ik hou er niet van om anderen in een hokje te plaatsen en zodra mensen mij in een hokje plaatsen, naja… Sommigen van jullie hebben kennis mogen maken met mijn non-verbale communicatie 🙂

Gelukkig werd het interview telefonisch afgenomen. Hoewel ik vol irritatie het gesprek startte, werd ik gedurende het gesprek steeds milder.
De dame die het interview afnam, was vooral op zoek naar mijn perspectief over dromen. Over het glazen plafond waar vaak over gesproken wordt. Over de rem die veel vrouwen ervaren als het gaat over het maken van carrière.

Ze was vooral nieuwsgierig naar de manier waarop ik mijzelf heb weten te inspireren om mijn dromen na te jagen en mijzelf te positioneren als krachtige vrouw tussen de vele mannen in mijn branche. OK, now we’re talking!

Vrouwelijke branders zijn inderdaad schaars, maar ik vind zelf niet dat mijn branche niet toegankelijk is voor vrouwen.
Ik vind het belangrijk om je hart te volgen in alle keuzes die je maakt en dat je daar vol overtuiging voor moet gaan. Als dat betekent dat je als vrouw een mannenwereld instapt, so be it! Dat heeft te maken met lef en doorzettingsvermogen.
We hebben – meer dan ooit – de kennis en tools om de wereld te verkennen. Dit privilege betekent voor mij dat vrouwen, net als mannen, het recht hebben om te ontdekken waar hun krachten liggen en om je talenten te benutten. Kortom: het glazen plafond, daar geloofde ik niet zo in.

Nu ik zelf een dochter ter wereld heb gebracht, begrijp ik meer dan ooit de vrouwen in de generaties voor mij. Welke strijd zij voor ons hebben geleverd. Wat deze vrouwen voor mij en onze toekomstige generaties hebben opgegeven. De feministen, Dolle Mina’s en de Aletta Jacobsen van ons land.
Deze vrouwen hebben gevochten voor de rechten die wij nu, voornamelijk in de Westerse Wereld, hebben. Want de kille waarheid is dat anno 2019 in veel landen en culturen vrouwen deze rechten nog steeds niet hebben.

Maar ook wij zijn er in Nederland nog lang niet. Ik weet dat we zeggen dat we tolerant, open minded zijn en dat vrouwen op carrièregebied gelijke kansen hebben. Maar laten we eerlijk zijn: dat is niet zo.

Een jaar later geloof ik nog steeds in het maken van je eigen keuzes, het volgen van je hart en het verkennen van de mogelijkheden die de wereld ons biedt. Of je nou man of vrouw bent: de wereld ligt aan onze voeten. Maar… Er is één factor die ervoor zorgt dat ik het interview van vorig jaar opnieuw zou willen doen. In de ruwe versie. En die factor heet Anne.

Voor haar, voor de vrouwen van haar generatie (waar ook ter wereld) en voor alle volgende generaties wil ik strijdbaar zijn. En solidair. Precies dát waar International Women’s Day voor bedoeld is.

Xx Cisca

PS Voor alle mannen die dit lezen: Zonder support van het thuisfront kunnen wij vrouwen niet strijdbaar zijn. Naast elke strijdbare vrouw, staat een krachtige man, in welke relatie dan ook. Ik kan alleen maar hopen dat de zonen in deze wereld worden opgevoed tot krachtige mannen. Voor alle Anne’s in deze wereld.