Ons doel is behaald. Wij zijn klaar.

‘Wat raakt je?’ We zitten aan tafel onze volgende zakelijke meeting voor te bereiden als het gesprek een hele andere wending neemt. Al weken, misschien stiekem al wel maanden, hebben we dit gesprek. Over en over. Tijdens werktijd, aan de keukentafel en ’s nachts als we wakker liggen en piekeren. Elke keer weer vastlopend op hetzelfde punt.
Niet alleen met elkaar, maar ook zoveel lieve, bevriende ondernemers om ons heen stellen die ene kritische vraag. Hoe graag we ook willen, we kunnen er geen antwoord op geven. Wat is ons verhaal?
Hakkelend en stotend blijft het op geneuzel over lekkere koffie met een goed verhaal, gebrand met passie en ambacht. Niet gelogen, maar wel afgezaagd.

Tot zojuist. Twee pagina’s vol aantekeningen en de conclusie dat ons doel behaald is.

Tranen rollen over onze wangen.
We zijn klaar met ons doel voor Miss Morrison.

Vijf jaar geleden begonnen we met een missie; mensen bewust laten genieten van hun dagelijkse kopje koffie door ze kennis te laten maken met verse koffiebonen. Het tot in de puntjes beheersen van het ambacht koffiebranden werd het tweede doel. Nog nooit hebben we een batch automatisch gebrand. Alles gaat op gevoel en met onze volle focus. Vele uren branden, cursussen in binnen en buitenland, raadplegen van literatuur, uren achter de grote brander puzzelen met het omzetten van onze profielen… niets was te gek om nog meer tijd en energie te steken om het ambacht van koffiebranden nog beter te beheersen. Onze 10.000 uren regel is behaald.

Intussen heb ik het ambacht kunnen doorgeven aan Martin. Een jaar training op beide branders was er voor nodig om hem klaar te stomen voor overhandigen van mijn eerste kindje, zodat ik kon zorgen voor mijn tweede kindje. Nu we verzoeken binnenkrijgen van branderijen vanuit de hele wereld om mee te denken in waar zij vastlopen, kunnen we vol trots en overtuiging zeggen; we beheersen ons vak. Check! Ook dit doel is behaald.
De loods, een grotere brander op een tweede locatie, was ook een van onze dromen. De grote machine stond symbool voor groei en vertrouwen. De groei van verse koffie in Delft en het vertrouwen van mensen in onze dromen.
De loods staat, de brander is onder controle en Miss Morrison kan verder groeien. Goed voor elkaar, zou je zeggen. Maar ik moet toch echt iets opbiechten…  

De afgelopen periode hebben we in cirkeltjes gelopen. Heel vermoeiend. Want zodra je in cirkeltjes loopt, is er geen einde. En dan wordt je moe.
Als je moe wordt en laag in je energie zit, dan heb je niet meer zoveel te geven. Die lage energie, die voel je in elke vezel in je lichaam. Gelukkig hebben we een vangnet van lieve mensen om ons heen, die ons omhoog hebben gehaald op momenten dat we aan het afglijden waren.  
En Anne. We hebben Anne.

Miss Morrison is een begrip geworden. We hebben een merk gecreëerd. We hebben de beste koffie van Delft.
We zijn goed in ons vak.

En dan? Dan kom je tot de conclusie dat we, na vijf jaar, twee branderijen en een hele stabiele vaste klantenkring, klaar zijn met Miss Morrison. Onze doelen hebben we in een rap tempo erdoorheen gejaagd en we hebben ze weten te behalen. Dit hoofdstuk loopt af.
En dat komt heel hard binnen. Daar stromen de tranen van over je wangen. Van verdriet, maar vooral van opluchting. We kunnen loslaten en ruimte maken voor nieuwe dromen. Dromen die we hebben voor onszelf, voor ons gezin en de wereld om ons heen. Er is eindelijk ruimte voor onze persoonlijke doelen.
Geen zorgen, want natuurlijk doen we dit met goede koffie. En met Miss Morrison. Maar met een nieuw verhaal. Ons persoonlijke verhaal.

Wordt vervolgd…

Xx Cisca

PS: Morgen deel 2 van mijn blog.